Een paar weken geleden was ik gevraagd om een presentatie te geven op de Taste & Travel fair van Maison van den Boer in Rotterdam. Het was zo leuk om te doen: vertellen over je passie is immers het leukste dat er is, toch? Omdat jullie er niet allemaal bij konden zijn heb ik besloten mijn verhaal van die dag hier met jullie te delen =)

Al sinds ik me kan herinneren ben ik gek op eten: er zijn altijd maar weinig dingen geweest die ik niet lust, en ik heb eten altijd gezien als iets dat niet perse moet – maar vooral als iets dat heel lekker is.
Mijn oom was een goede hobbykok en ik vond het als klein meisje dan ook heel leuk om te zien wat hij deed. Het proeven daarna was natuurlijk een nog groter feest 😉 Ook de horeca is al vanaf kleins af aan bekend terrein voor me: elk zondag ging ik met mijn ouders ergens wat eten. Ik besef me nu dat dat bijzonder is – vooral toen – maar toen vond ik het heel normaal. We gingen niet naar sterrenzaken hoor, vaak naar een Italiaan of Griek.

Nieuwsgierigheid zit in mijn aard, ook vroeger al. Als iemand iets at of dronk wilde ik weten wat het was en uiteraard ook proeven. ‘Eten is nooit vies. Je mag het wel proeven en zeggen dat het niet lekker is’, is me altijd geleerd. Nu waren er niet veel dingen die ik niet lekker vond: zelfs de slakken die mijn ouders bestelden gingen er goed in en ik besloot ze die keer daarop – ik was 6 – tot grote verbazing van de ober zelf te bestellen.

Mijn liefde voor eten – en mijn gigantische impulsiviteit – heeft me geleid tot waar ik nu ben en wat ik nu doe: mijn foodblog Goodfoodlove. Of eigenlijk kan ik het geen foodblog meer noemen, want het is in 2,5 jaar tijd uitgegroeid tot meer dan dat. Ik zou het liever een smaakblog noemen: een blog waarop ik dingen deel die mijn smaak zijn. Dat is grotendeels eten & drinken, maar ook in de vorm van lifestyle, beauty en reizen. Vooral dat laatste, reizen, is een bijzonder – en steeds belangrijker wordend – onderdeel in mijn leven. Hoewel de grondslag daaraan ook al ver terug gaat…

Wat ik me namelijk nog goed kan herinneren zijn onze vakanties. Eerst naar Spanje – maar toen was ik nog klein – en toen ik 7 was voor het eerst naar Kreta. De reis erheen was al een feestje: ik mocht de Transavia stewardessen helpen tijdens de vlucht en ging in vol ornaat – schort om, hoedje op – het gangpad in. In de cockpit gooide ik per ongeluk alle coffecreamers en suikerzakjes op de grond en dat onhandige is er nooit meer uitgegaan. Leuk weetje: al was het niet mijn meisjesdroom, ik ben op mijn 20ste als stewardess gaan werken voor jawel: Transavia! Fantastische tijd.

Maar even terug naar Kreta. Al vanaf de eerste keer dat ik er kwam voelde ik me er thuis en dat is in de 9 keer daarna niet veranderd. Je denkt misschien dat het voor een kind belangrijk is dat er een groot zwembad met veel glijbanen is, maar voor mij gold dat niet (al moesten we altijd perse een waterpark bezoeken in de vakantie, anders werd ik boos 😉 ). Ik kan me nog goed herinneren dat we met onze huurauto de bergen in gingen en langs plaatsjes kwamen waar we de naam nauwelijks van konden uitspreken, laat staan dat we de mensen verstonden. Met handen en voeten kom je gelukkig een heel eind 😉

Toen we op een dag rond aan het rijden waren en trek kregen, stopten we bij een kleine taverna in de bergen. Een oude man kwam ons tegemoet, met een groene en een rode sok en slechts een paar tanden in zijn mond, ik weet het nog precies. Ik kon inmiddels een paar woordjes Grieks (we zijn al wat jaren verder) maar verder dan ‘goedendag’, ‘dankuwel’ en ‘lekker eten’ kwam ik niet. Ook de menukaart was lastig te ontcijferen, dus we hapten meteen toe toen de man ons vroeg mee te komen naar de keuken en aan te wijzen wat we wilden eten. Daar bleek het echt greek food paradise: gevulde tomaten, choriatiki, moussaka, verse inktvis…het ene gerecht nog lekkerder dan het andere. We besloten ons te laten verassen en dat bleek – zoals altijd op Kreta – een uitstekende keuze. Voor slechts een paar Drachmen (daar betaalde je toen nog mee in Griekenland) hadden we fantastisch geluncht.

Ik haal dit voorbeeld aan omdat het een rode draad in mijn leven weergeeft en een paar fantastische levenslessen (overdrijven mag soms 😉 ) geeft:
– Eet altijd lokaal eten, dat is altijd het lekkerste
– Vertrouw op de kok en laat je verrassen
– Al mijn herinneringen zijn vol met eten

Nu ik ouder ben, besef ik me dat eten en reizen voor mij altijd met elkaar verbonden zullen zijn. In Rome ontdekten we de leukste verstopte restaurantjes, op Aruba gaf ik een superfood workshop met een andere bolster, in Noord-Italië bezochten we de mooiste wijngaarden en op Bali leerden we zelf hoe je lekker Indisch kunt koken. Ik mocht zelfs helemaal naar Ecuador om daar te ontdekken hoe en wat er gegeten wordt. Het werkt ook andersom: een Hollandse hap verschijnt maar weinig bij ons op tafel, ik kook liever een Italiaanse pasta, Thaise biefstukreepjes of Griekse burgers. Ik vind dat je een cultuur letterlijk kunt proeven, en vind het heerlijk om me in mijn eigen keuken even op een mooi eiland of in een bepaalde streek te wanen.

Hoe sta jij hierin? Zijn eten en reizen voor jou net zo met elkaar verbonden, of kijk jij er heel anders tegenaan? En heb je nog een leuke anekdote over dit onderwerp die je graag wilt delen? Vind ik leuk om te lezen!

Wil je dit bewaren? Klik hier om te printen =)