Je hebt ze vast wel eens gezien op een plaatje (ik hoop niet in het echt): een monsterlijke vis met stekels en een centenbak kaak. Een John Dory heet zo’n beest, en daar kwam ik pas achter toen ik hem – opgezet en wel – met een bordje erbij in een museum op Zakynthos zag staan. De uitnodiging voor visrestautant John Dory was toen al binnen, maar pas op dat moment viel het kwartje. Ook het bijzondere logo van de zaak kon ik ineens thuisbrengen, die vis heet dus John Dory! Best een hele coole naam voor zo’n gekke vis. Een ook een hele toffe naam voor de zaak, die alles behalve monsterlijke vissen serveert.
‘Gastronomie’ betekent volgens de dikke van Dale ‘de kunst van lekker eten en drinken’. Gin Neo Bistro gaf daar zijn eigen draai aan door Bistronomie in Nederland te introduceren (eten op sterrenniveau in een relaxte setting) en John Dory doet een duit in het zakje met vistronomie, wat verder vast geen toelichting nodig heeft.
Kunst
De kunst van lekkere vis dus, en dat is wat ze bij John Dory uitstekend onder de knie hebben. Het begint al bij de makreelremoulade die we bij ons glaasje Cava geserveerd krijgen. We zitten op het kleine terrasje voor de deur en bekijken de prachtige panden die de Prinsengracht rijk is. Ondertussen vertelt de enthousiaste jongen (waarom ben ik toch zo’n ramp in het onthouden van namen?!) over de zaak die nu zo’n 16 weken geopend is. Voor de inrichting hebben ze geen designer ingehuurd; dat hebben ze gewoon zelf gedaan. Hou ik van, het betekent naar mijn idee dat ze de zaak graag een persoonlijk tintje geven, en dat ze het belangrijker vinden te investeren in goede producten en apparatuur dan om veel geld uit te geven aan een designinterieur. Laat je trouwens niet misleiden door ‘zelf gedaan’: het ziet er te gek uit, een beetje stoer ook.
Zodra we boven plaats hebben genomen aan tafel, worden we verblijd met een ‘cadeautje van de chef’, ook bekend als amuse. Maar ik vind het leuker als ze er een andere naam aan geven 😉 Net zoals ze in Italië deden met een hallo uit de keuken. Goed, ik dwaal af, terug naar de vis. De Hollandse nieuwe is nog maar nét uit de zee, maar hij ligt al op ons bord. Vergezeld door een crème en een jus van venkel, een Thais curry schuimpje, Japanse komkommer en wat frisse yoghurt met munt. Jezus wat lekker. Ik ben altijd van het ‘met lekkere dingen (zoals haring) moet je niet al teveel doen’ maar dit is waanzinnig.
Over de wijn zijn we minstens zo enthousiast: we krijgen een glas wit van 100% Arneis druif, die uit ons favoriete Noord-Italië blijkt te komen.
Feestje op je bord
Daarna gaan we verder met een bruschetta met gegrilde sardines en tapenade, met daarnaast een hele bijzondere, super lekkere romige koude soep gemaakt met onder andere kokos en amandel. Wat een feestje! Daarbij een wijn uit Lombardije (yes, wederom Italië).
Wanneer we bij het volgende gerecht (zeer smakelijke mosselen met risotto, zeekraal, een poeder van zeewier en schuim van mosselvocht) weer een Italiaanse wijn krijgen, vraag ik me serieus af of ze stiekem op mijn blog gekeken hebben en ons expres alleen maar wijnen uit ons favoriete wijnland schenken. Nee dus, ze vinden het gewoon leuk om deze mooie glazen buiten de kaart om te schenken. Vinden wij ook leuk.
Lekker & lichtzoet
Dan komt de gegrilde schol op tafel, en flink stuk begeleid door lardo de colonnata (spekvet van de varkensrug), wortel, cantharellen en een verrassend smakelijke crème van paarse wortel en koffie. Mijn buik raakt aardig vol, en ik ben dan ook blij dat we het bescheiden kaasplankje hierna gaan delen. Bescheiden qua hoeveelheid, zeker niet qua smaak. Als waardige afsluiter genieten we van het dessert met aardbei en een licht gebrande mouse van dragon, met daarbij wat frisse kwark. Lichtzoet door het fruit, maar niet té. Precies hoe ik een dessert het liefste eet.
Na een kop goede espresso kletsen we nog wat na met eigenaar Arjan (he, ik heb een naam onthouden!). Ik las op Culy dat hun enige ‘minpunt’ aan de zaak was dat de mooie open keuken zich beneden bevindt, en niet op de verdieping waar de gasten eten. Daar kan ik me in vinden. In de zomer gaat de zaak 2 weken dicht, om daarna te openen met – jawel – ook de mogelijkheid te dineren op de begane grond, met uitzicht op de open keuken. En dan blijft er geen enkel minpunt meer over, ook niet wat betreft ons.
Bij John Dory werken ze alleen met verse seizoensproducten, wat betekent dat de kaart met enige regelmaat wisselt. Verwacht trouwens geen opgeprikt gedoe: hoewel het eten heel culinair is, zijn de setting en het personeel heel relaxt. Alle reden dus om hier vaker te komen!
Bron foto’s interieur: John Dory
Wil je dit bewaren? Klik hier om te printen =)
Geen reacties