Het toppunt van luxe is wat mij betreft het hebben van een thuiskok: een chef die in jouw eigen keuken de heerlijkste gerechten maakt, ze uitserveert en op het eind je keuken weer blinkend schoon achter laat. Zoiets is alleen weggelegd voor de rich & famous dacht ik altijd, tot ik Carlo Zuccherini ontmoette.

Tijdens een Italiaanse avond in het Amsterdamse Hilton ontmoette ik de Italiaanse chef. Hij vertelde gepassioneerd over de witte truffel: een zeldzaam product dat hij importeert en verkoopt aan goede restaurants. Of ik Italiaans eten zo lekker vond was zijn vraag, toen hij zag dat ik gelukzalig de risotto met Amarone aan het opeten was. Met een volle mond kwam er een enthousiaste ‘si!’ uit en Carlo moest lachen omdat ik meer met mijn eten bezig was dan met de mensen die om me heen stonden. Hij stelde voor om een keer bij ons thuis te komen koken, en op dat moment had hij ook Tigon zijn aandacht (die naast me net zo stond te smullen van al het lekkere eten).

Een aantal weken geleden was het zo ver: we zetten een Spumante en wat flessen Lugana koud en decanteerden een fles Amarone. Even voor 18.00 uur stond Carlo op de stoep, klaar om voor ons een heerlijk maaltje te bereiden. Terwijl wij in de tuin een aperitief dronken ging Carlo aan de slag. Een sjalotje en een snijplank, dat was alles wat hij van me nodig had. Zelfs voor een glas wijn bedankte hij; dit kwam na het eten wel. We kregen een seintje toen het tijd was voor het eerste gerechtje: super malse steak tartare met een gepocheerd kwarteleitje, een soort huisgemaakte kroepoek, 36 maanden gerijpte Parmezaan en (waar ik al op had gehoopt) witte truffel! Ongelofelijk, wát een lekker gerechtje! Ik heb toch al aardig vaak steak tartare gegeten maar Carlo maakt hem beter dan menig restaurant. Extra leuk vond ik dat het er allemaal zo mooi uit zag op mijn eigen borden.

In overleg met onze privé chef besloten we rustig aan te doen en wat tijd tussen de gerechten te laten. Best gek dat ik niet even naar de keuken moest om te helpen of wat op te ruimen. Zorgen dat de wijnglazen gevuld waren en genieten van het eten, dat was onze enige taak. Als tussengerecht had Carlo een van mijn Italiaanse favorieten gemaakt: risotto. Hij had er een bijzonder lekkere zomerse draai aangegeven door wilde saffraan uit Umbrië en geroosterde hazelnoten te gebruiken. Voor het hoofdgerecht werden we verrast met een rolletje van schol met bernaise, knapperige tuinbonen en crunchy quinoa. Het zag er wederom kunstzinnig uit en het smaakte heerlijk.

We sloten het diner af met een ‘mini Babà’: een Italiaans dessert van een soort zachte, beetje kleverige cake met homemade sinaasappel custard en verse gemarineerde aardbeitjes. Wederom om je vingers bij af te likken. Toen ik de keuken inliep om de Limoncello te pakken zag ik dat alles alweer brandschoon was. Wauw! Dat had hij snel gedaan. Nu was het toch echt tijd voor een wijntje voor de chef, die op onze uitnodiging gezellig aanschoof aan tafel.

Ik vond het echt een bijzonder leuke ervaring om zo’n goede kok in huis te hebben die een culinair diner voor je maakt. Tijdens zo’n avond kan je écht gastvrouw zijn en alle aandacht bij de aanwezige vrienden houden, zonder elke keer naar de keuken te moeten rennen of op te moeten ruimen. Echt een luxe =D En dat het echt niet alleen voor de rich & famous is bewijst de prijs: een 4-gangen diner (exclusief drank) kost €55,-. Wat meer dan in een restaurant, maar dan heb je ook een unieke ervaring!

Wil je dit bewaren? Klik hier om te printen =)