Hi allemaal, allereerst excuses voor het late verschijnen van – deze speciale editie van – Smaak van de Week. Ik heb een flinke griep te pakken dus heb tot het einde van de ochtend geslapen. Gelukkig kost typen niet al teveel energie en daarbij heb ik in Italië zoveel leuke tips verzameld dat ik ze graag met jullie deel =)
Maandag was het dan zover: we gingen de berg op! Het sneeuwde behoorlijk in Val di Fassa dus het zicht was niet top, maar ik ging toch aardig de berg af. Ik ben absoluut geen goede skiër (niet zoveel ervaring) dus ik ben extra blij wanneer het goed gaat. Dit lijkt een toffe actie-shot, maar eigenlijk ging ik hier per ongeluk net iets te hard en ging ik daarna net-niet onderuit. Maar m’n broek steekt zo lekker af bij de sneeuw dus ik vind het een leuke foto 😉
’s Avonds aten we bij restaurant Tobià, dat zich letterlijk tegenover ons huisje bevond. Het interieur is – in tegenstelling tot ongeveer elk ander restaurant – modern met decoratieve balken aan het plafond en leisteen op de muren. De gerechtjes zijn er super smakelijk en worden mooi opgemaakt (ook dat zie je niet zo vaak). Ik koos voor de polipo (inktvis) met tomaten, kapperappeltjes. Heel lekker!
Semifreddo betekent letterlijk ‘half koud’, en in Nederland zien we het vaker als parfait op de kaart staan. Ik denk dat dit toch echt mijn favoriet onder de nagerechten is: het is niet ijskoud maar wel fris, het is romig maar niet heel heftig en ik heb het tot nog toe altijd alleen maar homemade op de kaart zien staan. Deze semifreddo met koffie en whisky was de bom.
Dinsdag was het fantastisch weer: skiën met een zonnetje erbij is toch wel extra fijn. De Dolomieten bestaat uit 12 skigebieden, waar Val di Fassa (het gebied dat bij Campitello hoort waar wij verbleven) er 1 van is. Je kunt voor alle gebieden los een skipas kopen, maar voor een paar euro meer heb je een Dolomiti Superski pas waarmee je toegang hebt tot alle gebieden. 1200 km. gaat je natuurlijk nooit lukken in 1 dag, maar toch kozen wij het liefste voor de grote skipas. Val di Fassa ligt namelijk tegen Val Gardena aan: het gebied waar we vorig jaar heerlijk geskied hebben (toen we bij hotel Angelo in Ortisei verbleven). We roetsjten een lang blauw bergpad af en ja hoor: we kwamen aan bij Plan de Gralba, een stuk waar je prachtige pistes hebt en een superleuke zaak Refugio Emilio Comici. Je betaalt hier voor een goede fles roze Italiaanse champagne €40,- en krijgt er echt super lekkere hapjes bij. Als je je bedenkt dat dit een behoorlijk chique zaak is met culinair eten, is het een best wel net bedrag. Deze zaak + de pistes eromheen zijn wat ons betreft een echte aanrader!
Op 2 minuten lopen van ons huisje (die we overigens via Interchalets boekte, helemaal prima) ontdekten we bar Na Bela Vida. Vaak liepen we vanuit de skilift hier even naar binnen voor een drankje, maar ook na het eten bleek het ontzettend gezellig. Hier hebben we een aantal avonden de boel onveilig gemaakt 😉 Maar ook dansjes gedaan, een heerlijke hazelnotenlikeur ontdekt (ze hebben een mini winkel) en vrienden gemaakt met barman Luca, die op deze foto tevens als DJ en danser fungeert. Top tent!
Jawel, ook woensdag was het prachtig weer! Kijk dan wat een uitzicht je hier hebt, daar raak je toch nooit op uitgekeken…
In de skilift zitten is hier serieus al leuk: overal waar je kijkt is het mooi. Wat ik ook grappig vond is dat het best druk was op de piste, maar je echt helemaal niks hoorde. De sneeuw was zo vers (en sneeuw dempt) dat het echt muisstil was in de lift.
Pasta! Dat MOET je natuurlijk eten wanneer je in Italië bent 😉 En daarbij vind ik pasta ook een echt ski-maaltje: ik krijg altijd best wel trek van skiën. Wat ik zo fijn vind in Italië is dat ik er serieus nog nooit slecht gegeten heb, ook in een berghut niet. Je hebt vaak selfservice en dan heb je voor zo’n €9,- een vol bord zoals dit (met verse tomaat, kaas en klaargemaakt voor mijn neus). Deze pasta at ik bij Piz Seteur, waar we later deze week nog iets zeer smakelijks ontdekten.
Natuurlijk moet er ook ge-après skied worden! Naast de Col Rodella gondel (er is helaas geen dalafdaling) ontdekten we de eerste dag Refugio des Alpes, oftewel de 2440 bar. De zaak is rond en het dak is een soort gigantische parasol. De sfeer bleek top en de barman was binnen een paar uur onze vriend – we zijn later zelfs nog met hem op stap geweest. Ik dronk hier graag de Torro Rosso Spritz, een soort Aperol Spritz maar dan met Campari. Lekker!
Jaaaa weer zo’n mooie dag! Hier ging ik van mijn favoriete rode piste af. Voor dit filmpje gebruikten we de app hyperlapse, die een timelapse maakt waarvan je achteraf de snelheid kan bepalen. Deze gaat 2x zo snel (ik ben langzaam, zei het toch 😉 )
Even een lekker drankje tussendoor, daar ga ik beter van skiën 😉 De pruimenschnapps (of pruna of pflaumen) zijn super lekker en je krijgt er een gedroogde pruim in, een beetje zoals Williams met birne.
Dit was serieus de allerlekkerste lunch die we gehad hebben. Toen we ’s ochtends een drankje (van hier boven) bij Piz Seteur deden, vertelde de barman dat er naast het selfservice restaurant ook een ‘goed’ restaurant was op de 1ste verdieping. We besloten er die middag te gaan kijken en hij bleek helemaal gelijk te hebben. We deelden een bijzonder lekkere steak tartare en daarna had Tig een super malse wagyu beef uit New Zealand en ik een burrata risotto met carpaccio van gamba. Er lag linnen op tafel, er werd fantastische wijn geschonken (Weisburgunder-Pinot Bianco met barrique is er geweldig) en de service was top. Een goed en culinair restaurant, maar dan bovenop een berg en iedereen die in skikleding binnenkomt. Wat leert dat ons over Italianen? Dat ze al-tijd en o-ve-ral goed willen kunnen eten. Geef ze eens ongelijk 😉
Dit vond ik toch wel een bijzonder knappe actie van mezelf: precies het pootje zo afbreken dat het glas in 1 keer leeg moet 😉 (niet gedaan hoor, we hebben het keurig over geschonken).
Terug in de skilift met onze vrienden uit Bulgarije, en kijk wat ik van ze kreeg! Deze super mega toffe soort van sok die je over je helm doet, en dat je er dan uit ziet als een draak. Ik snap dat je lacht, maar ik vind dit dus echt leuk haha.
’s Avonds gingen we op stap met onze Italiaanse vriend Cosimo (uit de bar), zijn vriendin en wat vrienden van hen. We deden eerst een drankje bij een restaurant om vervolgens de gaan dansen bij Cliff. Ik liep in mijn rokje – er lag immers geen sneeuw toen we naar binnen gingen – en toen we een paar uur later buiten kwamen was er dus DIT! Een mega pak sneeuw. Het sneeuwde zo hard dat we onze ogen niet eens open konden houden, maar het gaf wel een heel mooi plaatje op straat.
Ook donderdag bleef het sneeuwen: het was ineens zo’n ander dorp. Wel heel erg mooi =D
Skiën met sneeuw vind ik niet zo, ik zie dan niet zoveel en word een nog grotere bange poeperd 😉 Dus donderdag gingen we gezellig met de familie mee – wel de berg op – voor wat sneeuw fun. Yill was helemaal weg van sleetje rijden, en gelukkig vond ome Tig dat ook leuk 😉
Donderdag bleek een mega drukke avond en de meeste restaurants zaten vol, dus bij puur toeval belanden we bij Kamelroy. Een ruime zaak met de verlichting op standje TL (is bijna overal in Italië, best ongezellig maar je ziet wel goed wat je eet). De kaart was zeer uitgebreid en de prijzen laag, dus we wisten niet goed wat we moesten verwachten. Ik koos voor de lamb chops en dat bleken de lekkerste te zijn die ik in tijden – misschien wel ooit – gegeten heb. Licht roze van binnen, super mals en perfect gegrild. Ook de rest zat de smullen dus we reserveerden hier meteen voor onze laatste avond.
Ik was meestal het vroegst wakker van iedereen (hoe is het mogelijk) en dan vond ik het leuk om lekker scrumbeled eggs, banaan-ei pannenkoekjes of een ander lekker ontbijtje te maken. Dit was zo lekker gelukt dat ik jullie het super snelle receptje meteen cadeau doe: havermout vlokken, 1 banaan in stukjes, 1 el. Nutella, wat kaneel, een flinke scheut rijstmelk en 4 verkruimelde amaretti koekjes in een ovenschaal doen, mengen en 30 min op 180 graden de oven in. Yum!
Vrijdag, helaas alweer onze laatste skidag. Ik was heel blij dat ik deze Ray-Ban New Gatsby bij me had, want het was flink zonnig. We zaten gewoon in ons t-shirt op het terras, heerlijk! De laatste dag kozen we ervoor om een stuk van de Sella Ronda te skiën, de groene kant op. De route is heel mooi (wel wat platte stukken door boarders moeten behoorlijk wat snelheid maken) maar het is zo cool om echt een tochtje te doen en elke keer weer een andere piste te pakken.
De laatste lunch op de berg aten we bij Salei, een supergrote zaak met een gezellig bar (met live muziek), een zelfservice restaurant en een service restaurant, waar wij gingen eten. Nicla (waarmee we eerder op stap waren) werkt hier en raadde ons aan te komen lunchen. Zeer goed idee bleek achteraf, want het eten was weer heel lekker. De spaghetti carbonara is hier zoals het hoort: vol en romig.
Vrienden maken met een Engelse dude in de skilift 😉
Vlak voordat we weggingen ontving ik dit heerlijke boek van Food Bandits. Ik nam hem mee ter inspiratie (ik lees kookboeken voor mijn lol, is dat raar?) en het blijkt echt een te gek boek te zijn met lekkere recepten, prachtig beeld en af en toe een foto van hun hondje – vind ik extra leuk. Mocht je het willen bestellen kan dat via deze link:
Zaterdagavond kwamen we na een lange reis – van 16 uur – thuis waar 2 blije katten en heel veel pakketjes op ons lagen te wachten. De meest bijzondere was dit nieuwe kookboek van Foodsisters: de uitgeverij besloot om mijn quote op de achterkant te drukken, ZO cool! Het boek staat vol met lekkere & gezonde recepten en is te bestellen via deze link:
Ziggy en Marley waren ZO blij toen we thuis kwamen! Deze quote was ineens heel toepasselijk 😉
Een aantal weken geleden kreeg ik de vraag of ik misschien mee wilde doen aan de Real Meal Challenge: een maand lang eten volgens de principes van Paleo. Ik speelde al een tijdje met het idee een challenge te doen, dus deze kwam als geroepen. Op 21 maart aanstaande verschijnt het boek The Real Meal Revolution in de Nederlandse vertaling, en ik mag het boek al ontvangen om deze lifestyle te ervaren. Nog niet bekend met Paleo? In dit filmpje wordt het uitgelegd. Volg me op Facebook om te zien hoe ik het ervaar en om jouw ervaringen of vragen met me te delen. Ik houd jullie de komende maand op de hoogte =D
Ik verslind ook veel kookboeken en fijn om te lezen dat je het leuk vindt, vooral de foto’s van Moos. Hij is ook de leukste.
Groetjes, Suus
Jaaaa Moos is te gek <3 en jullie boek ook!